در جاهلیت قرن بیستم نهضت تو بعثتی بود
برای کاشتن بذر ایمان و اعتماد وآزادی و استقلال در ذهن و دل امت اسلام
صدایت فریادی بود علیه بت های جدید و مشرکان مدرن این روزگار
و کلامت «آیه » هایی که در«حرا» ی خود سازی بر دلت تابیده بود
و پانزده خرداد جلوه ای از«فاصدغ بما تومر» که خشم طاغوت ها را بر انگیخت
زندانی شدنت دوران تلخ «شعب ابی طالب» بود
و تبعید تو و یارانت هجرت به حبشه
سالی که مصطفایت را دادی «عام الحزن» تو بود
سالی را که در ان جام زهر را دردمندانه سر کشیدی
و آخرین حرفهایت را در ان پیام شگفت گنجاندی به یاد«حچه الوداع» افتادیم
و...آه از ان وصیت نامه که کاش خوانده نمی شد
و درد از ان رنجنامه که برای چندمین بار
ما را به یاد رنجهای علی در «حکمیت»
و درد های امام مجتبی در صلح با معاویه انداخت
و مظلومیت «عترت» را تجدید کرد
واینک ماییم و درد فراق و هجران تو
ماییم و رنج یتیمی و اندوه بی پدری
اما.. شکر که خدا وارثان «خط امام»
با غروب خورشید به خورشید دیگری روی اورد
و دست بیعت با ولایت نهاده اند
و در پانزده خرداد بار دیگر تجدید بیعت با رهبر حسینی مان
الهم احفظ امامنا خامنه ای
خدا یا تا ظهور دولت یار گل پیغمبر ما را نگه دار
