طلبگی و دنیای عشق

امام صادق (ع) فرمودند: شیطان گفت من از حیله کردن 5 طایفه عاجزم
 از این 5 طایفه بقیه مردم در اختیار من هستند:
اول- کسی که همیشه در کارهایش توکل بر خدا می کند  و به ریسمان الهی چنگ می زند.
دوم-آن که شب و روز مشغول ذکر خدا باشد.
سوم-شیوه ای که در همه جا آنچه برای خود می پسندد برای برادر مومن هم همان را بخواهد.
چهارم- آنکه وقتی مصیبت و بلایی بر سرش آید جزع و فزع نکند
.پنجم- کسی که راضی به قسمتو قدر الهی باشد و اندوه روزی نخورد.

 رسول اکرم (ص) :مالا ابلیس جند اعظم من النسا و الغضب.
لشگر و سپاهی عظیم تر از زن و خشم برای شیطان وجود ندارد.

«قال فاطمه(ع): خیر النساء ان لا یرین الرجال و لا یراهن الرجال. فقال رسو الهه صلی الله علی و آله: انها منی»
فاطمه زهرا(س) فرمود:
بهترین زنان کسانی هستند که نه آنها مردان را و نه مردان آنها را ببینند.
پس از بیان این جملة از حضرت زهرا(س) رسول خدا(ص) فرمود: فاطمه از من است.
حضرت علی(ع) فرمود: «قال لنا رسول الله(ص) ای شیء خیر للمراه؟ فلم یجبه احد منا؛ فذکرت ذلم لفاطمه(ع) فقالت: ما من شیء خیر للمراه من ان لاتری و لایراها؛ فذکرت ذلک لرسول الله(ص): فقالت: صدقت انها بضعه منی».
رسول خدا(ص) از ما پرسید بهترین چیز برای زن چیست؟
هیچ کس از ما پاسخ رسول خدا(ص) را نداد تا این که این موضوع را خدمت فاطمه(س) گفتم. حضرت در جواب فرمود: بهترین عمل برای زن آن است که نه مردی را ببیند و نه مردی او را ببیند.
مردی چون این سخن فاطمه(س) را به رسول خدا(ص) عرض کردم رسول خدا(ص)فرمود: فاطمه، پاره تن من است.

همچون زناکار
رسول خدا(ص) فرمودند:
«ایما امراه استعطرت ثم خرجت فمرت علی قوم لیجدوا ریحها فهی زانیه و کل عین زانیه».
هر زنی که خود را معطر سازد و از منزل خارج شود و از کنار گروهی بگذرد، تا بوی او را دریابند وی زناکار است و هر چشمی که این زن را ببنید زناکار است.
چنانکه درروایات دیگر آمده است دستی که نامحرم را لمس کرده، آن لمس، زنای دست محسوب می‌شود. اگر چشمی به نامحرم نگاه شهوت‌آمیز کند. آن نگاه زنای چشم محسوب می‌شود. و زنی که خود را خوشبو کند و کسی که به آن نگاه کند، هر دو در حکم و گناه زناکار می‌باشند.

پدرم گفت پدر جان زن اگر زن باشد               شیر در خانه ودر کوچه و برزن باشد
پدرم گفت که ای دخت نکو بنیادم                 زلف بر باد نده تا ندهی بر بادم
هدف دشمن سنگ افکن پیشانی ماست      کسب جمعیتش از زلف پریشانی ماست
پدرم گفت که گل از رنگ و لعابش پیداست     و زن مومنه از طرز حجابش پیداست

امام خمینی شخصیتی آنچنان بزرگ بود که در میان بزرگان و رهبران جهان

 و تاریخ به جز انبیا و اولیا معصومین به دشواری می توان کسی را با این ابعاد و این خصوصیات تصور کرد

او به همه فهماند که انسان کامل شدن علی وار زیستن و تا نزدیکی مرزهای عصمت پیش رفتن افسانه نیست.

او آن روح الله بود که با عصا و ید بیضای موسی و بیان فرمان مصطفوی به نجات مظلومان کمر بست.نخست فرعون های

 زمان را لرزاند و دل مستضعفان را به نور امید روشن ساخت.او به انسان ها کرامت و به مومنان عزت و به مسلمانان قوت

 و شوکت و به دنیای مادی و بی روح،معنویت و به جهان اسلام حرکت و به مبارزان و مجاهدان فی سبیل الله شهامت و

 شهادت داد.او بتها را شکست و باورهای شرک آلود را زدود.

                                                                                                    ((مقام معظم رهبری))

                           حسین جان چه شوقی داشتی برای وصال
شوق دیدار معشوقت،و همین عشقت بود که دشمنت لعنت الله علیه در آستانه قتلگاه گفته «شغلتنی وجهه عن التفکرفی قتله»
و همین عشق بود...که از لحظه ولادت تا قیام مهدیت از داغ تو ناله سردادندو می دهند
همین عشق بود که حتی بعد علی اکبرت ان شبه پیغمبرت بازهم رو به اسمان لبخند زدی ((الهی رضا برضاک))
وهمین عشق بود که زینب...باور نکردنی است زینب بعد تو ! رو به اسمان می کند در کنار پیکر تو با سربلندی فریاد می زند:
((اللهم تقبل هذا القربان))
الله اکبر از این عشق
حسین چه کردی و می کنی با عاشقانت؟
که هنوز هم به عشقِِ ِ عشق تو و با نام تو عشق بازی می شود
و همین عشق بود که علی اکبر ها افرید
همین عشق بود که سرها از بدن جدا کرد
عباس ها با لب عطشان شهید شدند
و هزاران حر به لشگر حسینی پیوستند
مادران لباس رزم بر فرزندان پوشیدند و با دست خویش
انها را به میدان جنگ فرستادند
و سر انجام هم نهضت تو دوباره به پیروزی رسید
حسین جان به قربان نامت، تو را قسم به لحظه لقائت ما را هم از قربانیان مهدی فاطمه قرار ده.

اکنون هنگامه  وداع رسیده است، اینگونه قدم برداشتن حسین  و اینسان پیش تو آمدن  خبر از فراقی عظیم می دهد

انچه باید تو با ان وداع کنی حسین نیست، وداع با حسین وداع با رسول الله است...با علی مرتضی است ..

وداع با صدیقه کبری است...وداع با حسن مجتبی است.

حسین می ایستد،  اما تو فرو می شکنی   ،حسین می نشیند اما تو فرو می ریزی

می دانی در پی این رفتن بازگشتی نیست و ناگهان به یاد وصیت مادر می افتی!

بوسه ای از گلوی حسین انگاه  که عزم رفتن  بی بازگشت را می کند

بر خیز،حسین را صدا بزن

با این شتاب که او پیش می راند دیگر صدای تو به گرد گامهایش نمی رسد

اما محال است خواهش خواهرانه تو عنان رفتنش را به سستی بکشاند

چگونه تن می دهد به دوباه نشستن می دهد؟ چگونه؟

اسم رمز!!!نام مادرتان زهرا(س)! تنها کلامی که می تواند او را بایستاند و بوسه گاه تو را دست یافتنی تر

-مهلا،مهلا یابن الزهرا. قدری درنگ..مهلتی ای فرزند زهرا

ایستاد، چه سر غریبی نهفته در این نام زهرا

احترام حضور توست یا حرمت زهرا که حسین را از اسب پیاده کرده  و بوسه گاه تو را دست یافتنی تر

حسین می رود.....

وای وای مشت بر پیشانی مکوب زینب اگر چه این سنگ که از مقابل میاید مقصدش پیشانی حسین است

فقط کاش حسین پیراهنش را به ستردن خون پیشانی بالا نیاورد و سینه اش طمع تیر دشمنان گردد

رویت مخراش زینب! مویت را پریشان مکن زینب

 مبادا لب به نفرین بگشاییو زمین و زمان را کن فیکون کنی

آخرین جمعه سال قمری گذشت...یکسال دیگر گذشت منتقم خون حسین  (ع)نیامد
این المنتقم بدم المقتول بکربلا؟
در تشرفی از امام زمان عج سوال کردند اقا از مردم ایران راضی هستید؟
فرمودند به خاطر عاشورا که با همه ی وجود به میدان می ایند راضیم
مردم ایران با عاشورا عشق بازی می کنند درسشان را از عاشورا می گیرند،هر چه دارند از عاشورا دارند
حال دشمنان می ایندو قلم های زهر اگینشان را به سوی عاشورا می برند و می خواهند چیزی را که سبب خشنودی امام زمان  عج استاز ما بگیرندوعقاید جوانان ما را سست کنند  اما هدفشان را مگر در خواب ببینند
تاریخ نشان داد هر که با کربلا در افتدآخر خطش است
هر کس با کربلا مبارزه کند به مرحله جنون و دیوانگی می رسد!
باید بگذارد و برود! امثال رضا خان و رضاخان ها
باید به هوش بود، مبادا با هر حرفی اشک بریزیم بیاندیشیم که چرا اشک می ریزیم؟
چرا امام حسین (ع)قیام کرد؟
 و ما  برای قیام فرزندش جهان را ایران را خودمان را !! آماده کرده ایم؟

                یا رب الحسین، بالحق الحسین  ، اشف الصدر الحسن ،بالظهور الحجه

                                      

گشته زمین پر تلاطم   ماه محرم رسیده

برسینه هامون دوباره اندوه و ماتم رسیده

سوی بیابان نظر کن یک کاروانی تو راهه

یک کاروان عظیمی که بیرق اون سیاهه

از ره میاد صوت زنگش کم کم کم کم به گوشم

میگه به من یک خبر چین باید که مشکی بپوشم

جارو کنید هیئت ها رو حاجی میا د از مدینه

از بهر پیشواز حاجی دشمن حق در کمینه

اونها که در کاروانند قربونی لازم ندارن

همراه خود از مدینه عباس و اکبر میارن

آماده شید نوحه خونها شور حسینی بگیزید

گر صبر زینب ندارید از داغ مولا بمیرید