گلستان درسوگ مردی نشست که از تبار خوبان و سلسله بزرگان بود مردی که در تمام عمرش همچون جدش حسین جز در راه خدا و برای خدا گام برنداشت و او که از تبار خوبان بود در روز عید ولایت و امامت به سوی خدا پر کشید تا بار دیگر در سرای دیگر بیعت بندد.
و چه حالی داشت گلستان زمین در فراق این مرد!!
جمعیت بیش از یکصد هزار نفری در حوزه علیمه امام جعفر صادق ع و خیابان های اطراف همه اوده بودند تا با افتاب خداحافظی کننداز لابلای جمعیت یکی می گفت سلام ما رو هم به اقا امام حسین برسان..
و من هنوز هم باور نمی کنم
حاج اقا موسس حوزه و استادمون بودند. و ما تقریبا هر هفته از وجودشون استفاده می کردیم و چند وقتی بود حالشون بد شده بود.
روز عید غدیر بود با چند تا از بچه ها جمکران بودیم یاد حرف بچه ها موقع بدرقه افتادم حاج اقا رو خیلی دعا کنید...
ظهر بود داشتیم بر می گشتیم گرگان که اون خبرو ...
همین دیروز بود انگار عید غدیر سال قبل.. رفته بودیم پیش حاج اقا .با این مهمون داشتند اما اومدند و پیش طلبه های خانم و خودشون پذیرایی می کردند.
گلچین روزگار عجب سلیقه ای دارد...
هنوز هم باورم نمیشه........ شادی روحشون صلواتی عنایت بفرمایید.
گاهی برای رفع خستگی با دوستان جوانش به تفریح و بازی می رفت. 
یک بار یکی از هم بازیهای جوانش نزد آیت الله شیخ عبدالکریم حائری که استاد امام بود آمد و گفت: من از آقا روح الله شکایت دارم
. حاج شیخ فرمود: چه شکایتی داری؟ عرض کرد: آقا روح الله هر وقت توپ میزند سعی دارد به صورت من بزند به طوری که دو سه بار به دماغ من خورده است 
و خون دماغ شده ام
. حاج شیخ در حالی که تبسّم میکرد گفت: آقا روح الله! عزیزم! مواظب باش دوستانت اذیت نشوند و شکایت نداشته باشند. آقا روح الله گفت: آقا من قصدی ندارم. وقتی توپ را پرت میکنم از بس دماغ این آقا بزرگ است توپ به آن می خورد، تقصیر من نیست. از این گفته، حاج شیخ و حضار و همبازی هایش خندیدند.
